"สร้างสุขด้วยสมอง" ถ้าเรามาแปลอีกที (ภาษาไทยของเราต้องแปลไทยเป็นไทยมันถึงจะเข้าใจยิ่งขึ้น) ถ้าจะบอกว่าคนที่ไม่มีความสุขคือคนที่ไม่มีสมอง ก็น่าคิดนะ เพราะประโยคๆนี้แหละที่เตะใจผม เราลองมาวิเคราะห์คนที่มีลักษณะดังต่อไปนี้ว่าเป็นคนที่มีความสุขหรือไม่
1.ชอบตำหนิ ติเตียนผู้อื่นอยู่เนืองนิจ (ที่สุขเพราะได้ด่าว่าคนอื่น)คือใครทำอะไรก็ไม่ถูกใจทั้งนั้น ขวางหู ขวางตาตลอด ชอบคอยแต่จับผิดไม่เคย
จับถูกเสียที
2.เวลาคน
อื่นได้ดีกว่าตนจะไม่พอใจ(ที่สุขเพราะเห็นคนอื่นไม่ดี)คนกลุ่มนี้จะชอบมองเห็นแต่ความไม่ดีของคนอื่นแล้วนำมาเปรียบเทียบความดีที่มีอยู่อย่างน้อยนิดของตัวเอง
3.ชอบใช้อารมณ์ (ถ้าใครคิดว่าสุขต้องทดสอบ 2Q, 9Qเป็นการด่วน มิฉะนั้นจะเกิดภาวะแทรกซ้อนที่ไม่สามารถควบคุมไม่ได้) คือไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของตนเองได้ เช่นถ้าใครพูดอะไรมาไม่
ถูกหูต้องรีบตอบโต้อย่าง เจ็บๆ หรือพูดจาทำนอง ส่อเสียด เสียดสี ประชดประชัน หรือเอะอะโวยวาย
4.ทำอะไรแล้วต้องหวังผล (มีความสุขจากการให้เล็กๆน้อยๆ) เช่น ใส่ซองทำบุญผ้าป่า เพื่อหวังว่าเกิดมาชาติหน้าจะได้ร่ำรวย หล่อๆ สวยๆ
5.ชอบอิจฉาริษยา นินทาว่าร้ายผู้อื่น (สุขที่ตนเองก็ไม่ตกข่าว) ประเภทที่ว่าความผิดของผู้อื่นยิ่งใหญ่กว่าขุนเขา สำหรับของตนเองแค่เศษผงธุลี
ุ6.ไม่พอใจในสิ่งที่ตนเองมีอยู่ (พวกวัตถุนิยม) เห็นของคนอื่นดีกว่าตนเองไม่ได้ ต้องรีบแสวงหาเพื่อเอามาแข่งขันประชันความโก้หรู ประเภทฉิบหายไม่ว่าขอเอาชื่อเสียงไว้ก่อน สิ่งของฟุ่มเฟือยต่างๆต้องแบรนด์เนม
มีระดับ
7.อื่นๆอีกมากมาย
ลองมาวิเคราะห์คนดังต่อไปนี้ว่ามีความสุขหรือไม่
1.เห็นความผิดของคนอื่นแล้วนำมาเป็นบทเรียนสอนใจตนเอง ไม่สนใจกับความผิดเล็กๆน้อยๆของผู้อื่น ไม่ว่ากล่าวซ้ำเติม
2.ยินดีเมื่อเห็นผู้อื่นได้ดี มองแต่ด้านดีของผู้อื่น เห็นใครแล้วจะยกย่องให้เกียรติ
3.ควบคุมอารมณ์ตนเองได้ดี มีสมาธิ สติ และเกิดปัญญา เมื่อโกรธก็รู้ว่าตนเองโกรธและสามารถควบคุมความโกรธได้ เพราะไม่มีใครที่มีความสุขจากการโกรธ (ถ้าใครโกรธแล้วมีความสุขก็น่าจะพิจารณาตนเองว่ามีจิตใจปกติหรือเปล่า)
4.ทำอะไรแล้ว ทำด้วยความเต็มใจ ไม่หวังผลตอบแทน ไม่คิดว่าทำดีแล้วต้องได้ดี แต่จะคิดว่าทำดีแล้วได้ความสุข
5.ยกย่องให้เกียรติผู้อื่น พูดถึงแต่ด้านดีของคนอื่น ทั้งต่อหน้าและลับหลัง
6.พอใจในสิ่งที่ตนเองมีอยู่ รู้จักเพียงพอ ใช้ชีวิตแบบพอเพียง เห็นวัตถุเป็นเพียงสิ่งของที่อำนวยความสะดวกสะบายไม่ได้เป็นทาสของวัตุ มองเห็นคุณค่าของความเป็นคนมากกว่าวัตถุสิ่งของ
7.เห็นว่าไม่มีสิ่งไหนมีค่ามากกว่าชีวิต เพราะทุกชีวิตมีเลือด มีเนื้อ มีความรู้สึก เรารักตัวเองอย่างไรคนอื่นก็ต้องมีสิทธิรักตัวเองเฉกเช่นเดียวกับเรา
สมองนี่เองที่ทำให้คนเราแตกต่างจากสิ่งมีชีวิตอื่น เราสามารถเอาชนะสิ่งมีชีวิตอื่นๆได้ เลยทำให้เกิดธรรมชาติของความเป็นคนที่ชอบเอาแต่ชนะ มีอยู่สิ่งหนึ่งที่คนเราไม่สามารถเอาชนะได้คือ ชนะธรรมชาติ และจิตใจของตนเอง คนเราก็เป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติ เราต้องใช้ชีวิตให้กลมกลืนกับธรรมชาติในเมื่อเราไม่สามารถเอาชนะธรรมชาติได้ เมื่อเข้าใจธรรมชาติเข้าใจตนเองเราถึงจะมีความสุขอย่างแท้จริง ไม่ใช่ความสุขที่เกิดชั่วครั้งชั่วคราว แต่เป็นสุขที่ยั่งยืนซึ่งเป็นสุขที่เกิดจากการใช้สมอง สมองนี่เองเป็นตัววัดคุณค่าของความเป็นคนได้อย่างชัดเจน การให้เกียรติ การให้อภัย การเข้าใจเห็นอกเห็นใจ รักชีวิตอื่นเฉกเช่นกับชีวิตตนเอง
ใครรู้เคล็ดลับความเป็นคนก่อน คนๆนั้นย่อมได้เปรียบเพราะมีความสุขก่อน เป็นคนที่มีจิตใจของความเป็นคนก่อน เป็นคนที่มีความสุขที่ไม่ได้มาจากการอยู่เหนือคนอื่น ความสุขที่ไม่ได้มาจากการมีชื่อเสียง ความสุขที่ไม่ได้มาจากเกียรติยศ แต่เป็นความสุขที่เกิดจากใจที่สร้างขึ้นได้ด้วยสมอง
